آیا ماسکها برای همیشه با ما خواهند ماند؟
آیا ماسکها برای همیشه با ما خواهند ماند؟
با وجود اینکه ماسک زدن برای کسانی که بیماریهای تنفسی داشتند، همیشه یک روش امن و جزئی از مراقبتهای ضروری بیماران به حساب میآمد؛ بسیاری از مردم تا قبل از شیوع بیماری کرونا، با ماسک و مزایای ماسک زدن آشنا نبودند.
با شیوع بیماری کرونا کووید-19 ، سبک زندگی بسیاری از مردم دنیا دچار تغییرات اساسی شد. کسانی که تا قبل از این بیماری با مفاهیمی مثل ماسک زدن، استفاده از ضدعفونیکنندهها، دستکشها و... آشنا نبودند، به گونهای به ماسک زدن و ضدعفونی کردن مداوم دستهایشان عادت کردهاند که سخت میشود سبک زندگی قبل از بحران کرونا را به یاد آورد!
آیا واقعا ماسکها بعد از بحران کرونا کنار گذاشته میشوند؟
تجربهای که در سال 2003 بعد از همه گیری بیماری سارس در کشورهای شرق و جنوبشرق آسیا اتفاق افتاد نشان داد که بسیاری از مردم در کشورهای مختلف مانند چین، بعد از پایان همهگیری این بیماری ماسکها را آویزان کردند!
اما در برخی کشورها مانند هنگکنگ که درصد مرگومیر بالایی را در بحران بیماری سارس تجربه کردند، ماسک زدن به سبک زندگی مردم نفوذ کرد؛ بهگونهای که در این کشورها، عطسه کردن بدون داشتن ماسک در مکانهای عمومی مانند مترو ، حتی قبل از شیوع بیماری کرونا کووید-19، مورد مذمت و نارضایتی عمومی سایرین قرار میگرفت. حتی این بیماری بر قضاوت مردم نسبت به میزان پاکیزگی هم تاثیر گذاشت. در واقع بیماریها انسان را با خطراتی که در زندگی روزمره بصورت بالقوه با آن در تماس هستند آشنا کرد.
سوال اینجاست که آیا بعد از پایان پاندمی بیماری کرونا، همچنان ماسک خواهیم زد یا خیر؟
چرا که نه؟!
پژوهشها نشان میدهد که شیوع همگانی بیماری کووید-19، احساس "فدا کردن چیزهایی که دوست داریم" در جهت "نفع و مزیت همگانی" را به احساسات بسیاری از مردم دنیا اضافه کرده است. ما یاد گرفتیم که وقتی بیمار هستیم به محلهای عمومی یا به محل کار نرویم؛ نه بخاطر خود، بلکه برای آسیب نرساندن به سایرین.
در حالیکه بسیاری از افراد جامعه از ماسک زدن و رعایت فاصله اجتماعی گلایه میکنند و بیصبرانه در انتظار تمام شدن خطر بیماری کووید-19 هستند تا به زندگی قبل از کرونا برگردند؛ گروه بسیار بزرگی از افراد جامعه مانند کسانی که دارای بیماریهای سیستم ایمنی و بیماریهای تنفسی بودند؛ در این مدت امنیت و اطمینان بیشتری از حضور در جامعه احساس کردند. با رعایت فاصله اجتماعی همگانی و ماسک زدن، بسیاری از این افراد توانستند بدون اضطراب در جامعه حضور پیدا کنند و نفس راحتی بکشند.
از طرفی دیگر، بطور ناخودآگاه همهی ما نسبت به علائم بیماریها حساستر شدهایم و گوشهایمان برای شنیدن زنگ خطرها تیزتر شده است! شاید تا قبل از بیماری کرونا، سرفه یا عطسه کردن اطرافیانمان هیچ نورونی برای ارسال پیام خطر به مغز ما را تحریک نمیکرد. اما امروز همهی ذهن ما مشغول بررسی علائم خطر در محیط اطراف است. آیا اگر کسی از اعضای خانواده ما بطور مدوام سرفه کند، حتی اگر کرونا نباشد، او را مجبور به زدن ماسک نمیکنیم؟ یا اینکه فاصله خود را با او رعایت نمیکنیم؟
«جهت مشاهده محصولات ماسک به اینجا مراجعه نمائید»
